آقا اجازه؟!

آقــا اجــــازه ! این دو سه خط را خـودت بخـــــوان!        قبـــل از هجـــوم ســـرزنش و حـــــــرف دیگــــران
آقــا اجـــازه ! پشـت بـــه مـن کــرده قلبتــــــــان       دیگــــر نمی دهــــد بـه دلــــم روی خـوش نشـــان!
قصــدم گلایـه نیست، اجــازه! نــه بــه خــــــــدا !         اصــــلا بـه این نوشتــــــه بگــوییـد « داستـــــان »
من خستــــه ام از آتــش و از خــــاک ، از زمیــــن        از احتمــال فــــاجعـــه ، از آخــــــرالـــــزمــــــان!
آقــا اجـــازه ! سنگ شـــدم ، مــانــده در کویـــــر         بــــــاران بیــــار و بــــاز ببـــــاران از آسمـــــــان
اهـــل بهشــت یـــا کـه جهنـــم؟ خـــودت بگـــو!         آقــا اجـــازه ! مـــا کـه نــــه در این و نـــــه در آن!
« یک پــای در جهنــــم و یک پـای در بهشــــت »         یــــا زیــــر دستهـــــای نجیب تــــو در امـــــــان!
باشـــــد! صبــــــور می شــوم امــا تــــو لااقــــل        دستــی بــــــرای مـن بـــــده از دورهــــا تـــــکان
آقــا اجـــازه ! خستـــه‌ ام از ایـن همـــه "فـــریب"        از هــــای و هــــوی مــــردم ایـن شهــــر نــانجیـب
آقــا اجـــازه ! پنجــــره‌هـــا سنــگ گشتــه‌ انــــد        دیــــــوارهـــای سنـــگی از کـــوچـــه بــی نصیــب
آقــا اجـــازه ! بــــاز بـــه من طعنـــــه می‌ زننـــد        عــاشــــق نـــدیــده‌هــای پــــر از نفــــرت رقــیب
« شیـــرین»ی وجــــود مـــرا « تلـــخ » می‌کننــد        «فــــرهــاد»هـــای کینــــه پـرست پــــر از فــریب
آقــا اجـــازه ! « گنـــدم » و « حــوا » بهــانه بـــود        « آدم » نمـــی‌ شــــویم! بیــا: ماجـــــرای « سیب »!
باشـــــد! سکــوت می‌ کنــم امـــا خــودت ببیـــن!        آقــا اجـــازه ! منتظــــرنـــد اینهمـــه غــــــریب ….