پنجره فولاد...

از تمام عشقمان، فاصله اش سهم من است
هرکجا می روم از پنجره فولادت سـخـن است

چاره ای نیست! به رویای تو عادت دارم!
این، همان سخت ترین قسمت عاشق شدن است!

کاش می شد خالی از تشویش بود...

کاش می شد خالی از تشویش بود
برگ سبزی تحفه ی درویش بود

کاش تا دل می گرفت و می شکست
عشق می آمد کنارش می نشست

کاش با هر دل، دلی پیوند داشت
هر نگاهی یک سبد لبخند داشت

کاش لبخندها پایان نداشت
سفره ها تشویش آب و نان نداشت